Κάθε φορά που στο χώρο μας γεννιέται και ωριμάζει μια τάση που μοιραία αποπροσανατολίζει τον κόσμο από την πεπατημένη, σχεδόν αυτόματα όλοι εμείς χωριζόμαστε σε στρατόπεδα. Από τη μία μεριά πηγαίνουν οι τολμηροί και ανοιχτόμυαλοι υποστηρικτές του «next big thing» και από την άλλη οι σκεπτικιστές με την αντιστοίχως πλούσια επιχειρηματολογία τους υπέρ των παραδοσιακών δρόμων.
Εκτός κι αν είχατε ξεμείνει σε κάποιο νησί του Ειρηνικού τα τελευταία δύο, τρία χρόνια, σίγουρα θα έχετε πάρει μυρωδιά την καλπάζουσα τάση του computer audio, που, μάλιστα, στηρίζεται επιτυχώς από πλήθος ιντερνετικών πηγών απόκτησης υλικού και, φυσικά, από πάρα πολλούς κατασκευαστές και αντίστοιχα μηχανήματα. Θα ήταν ποτέ δυνατόν να ξεφύγει από τη «στρατοπεδοποίηση»; Προφανώς όχι!
Έτσι, τα αιχμηρά βέλη των πολέμιων του σχετικώς νέου αυτού σπορ στοχεύουν στα εξής τρωτά σημεία του: «από πού κι ως πού θα εντάξω στο πανάκριβο σύστημά μου έναν υπολογιστή που φτιάχτηκε για να σερφάρω στο Ίντερνετ και για να γράφω κανένα e-mail»;
«Εδώ διυλίζουμε τον κώνωπα καθημερινά, συγκρίνοντας πραγματικά σοβαρές πηγές μεταξύ τους, για να αποφασίσουμε ποια είναι η καλύτερη, ένα PC και ένα USB DAC θα μας σώσουν;» «Στο κάτω κάτω, βρε αδερφέ, όλη μου την ημέρα την περνώ μπροστά από έναν υπολογιστή, είναι ανάγκη και το χόμπι μου να εξαρτάται από αυτόν;» Ηρεμία, ψυχραιμία...
Η βιομηχανία έδωσε τη λύση, που ακούει στο όνομα «music server». Ένα ειδικευμένο μηχάνημα, με high end φροντίδα και καταναλωτικού ύφους χειρισμό. Ωστόσο, η φωνή των σκεπτικιστών εξακολουθεί να ακούγεται στεντόρεια: «Σαχλαμάρες! Ένα PC είναι και αυτό, μεταμφιεσμένο σε σοβαρό μηχάνημα».
«Οι τεχνολογίες φασόν που χρησιμοποιούν όλα αυτά τα μαραφέτια δεν τους επιτρέπουν να κάνουν μια πραγματική ηχητική υπέρβαση. Ένα πικάπ 3.000 ευρώ παίζει καλύτερα από οποιονδήποτε music server.»
Όλα όσα γράψαμε προηγουμένως σας διαβεβαιώνουμε πως τα έχουμε ακούσει αναρίθμητες φορές. Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα που γεννάται τώρα, ενόψει της δοκιμής του Embla της Bladelius, είναι το αν θα συνεχίσουμε να τα ακούμε. Λέτε να κρατάμε στα χέρια μας το μηχάνημα που θα κλείσει στόματα;
Πάντως, ο Σουηδός κατασκευαστής, έχοντας προφανώς πλήρη επίγνωση των παραπάνω προβληματισμών, έκατσε και σχεδίασε από το μηδέν μια ψηφιακή πηγή με custom επεξεργασία, σούπερ κατασκευή και χωρίς κανένα κινητό μέρος, που προωθείται ως μια σοβαρή και... αποστομωτική λύση του είδους. Για να δούμε...
FACTS & FIGURES
Το τι εστί music server είμαι βέβαιος πως τώρα πια το γνωρίζουν οι πάντες. Σκόπιμο είναι, λοιπόν, να αναφερθούμε στις δυνατότητες του συγκεκριμένου, επιχειρώντας μια σύντομη περιγραφή.
Ο Embla είναι ένα ψηφιακό, αμιγώς μουσικό player, που δικτυώνεται. Ως εκ τούτου, μπορεί να παίξει τη μουσική που έχουμε αποθηκεύσει σε άλλους δικτυωμένους υπολογιστές ή και σκληρούς δίσκους. Παρ’ όλα αυτά, το ισχυρότερο χαρτί του δεν είναι άλλο από το ενσωματωμένο αποθηκευτικό μέσο που χρησιμοποιεί.
Εκεί όπου όλες οι άλλες συσκευές του είδους ενσωματώνουν σκληρούς δίσκους, ο Embla χρησιμοποιεί μνήμη SSD (στερεάς κατάστασης) σε χωρητικότητες που ξεκινούν από τα 64GB και φθάνουν έως και τα 2ΤΒ.
Το ότι είναι απαλλαγμένος από τα κινητά μέρη ενός τυπικού σκληρού δίσκου του δίνει ένα σαφές προβάδισμα στον τομέα της «αγνότητας» της αναπαραγωγής, μια προσέγγιση που πρόσφατα ακολούθησε και η Naim για το κορυφαίο της HDX. Τη μνήμη αυτήν τη χρειάζεται κατά βάση για να αποθηκεύει τη μουσική που αντιγράφει από το ενσωματωμένο transport (περισσότερα για αυτό σε λίγο) αλλά και από την επαφή USB που διαθέτει.
Από πλευράς συμβατότητας με τα μουσικά αρχεία, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τη δυνατότητα αναπαραγωγής FLAC, WAV καθώς και MP3 και OGG. Αξίζει, δε, να αναφερθεί πως υποστηρίζει ένα συγκεκριμένο τύπο αρχείου, που ονομάζεται «HRx».
Πρόκειται για δημιούργημα της γνωστής δισκογραφικής εταιρείας Reference Recordings, η οποία επί σειρά ετών ηχογραφεί σε υψηλή ανάλυση (176,4kHz/24bit) όλες τις κυκλοφορίες της και κατέληξε σε έναν τρόπο διανομής τους ως έχουν, bit προς bit, σε δίσκους DVD-R. Επί της ουσίας, είναι ασυμπίεστα αρχεία WAV αυτής της ανάλυσης, που ο Embla ούτως ή άλλως υποστηρίζει. Για την ακρίβεια, μπορεί να «κλειδώσει» με αρχεία επιπέδου έως και 192kHz/32bit.
Μεγάλο βάρος σε ό,τι αφορά τη σχεδίαση του μηχανήματος έχει πέσει στο κομμάτι της αντιγραφής των CD μας. Ο Embla είναι εξοπλισμένος με ένα ποιοτικό DVD drive της Teac η λειτουργία του οποίου ελέγχεται από σύστημα επεξεργασίας που δημιουργήθηκε ειδικά για αυτό το μηχάνημα από την επίσης σουηδική Mocean Labs.
Ωστόσο, η διαδικασία της αντιγραφής δεν είναι τόσο απλή όσο θα περιμέναμε, καθώς για πρώτη φορά σε αυτόνομη συσκευή -τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζουμε- εκτελούνται εντοπισμός και διόρθωση σφαλμάτων.
Τα σφάλματα που μπορεί να προκύψουν εξαρτώνται τόσο από την κατάσταση της επιφάνειας του δίσκου όσο και από την ποιότητα της κοπής-παραγωγής. Η συσκευή εμφανίζει στην οθόνη της τα σφάλματα που εντοπίζει κατά τη διάρκεια της αντιγραφής, κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς.
Αξίζει, δε, να αναφερθεί πως ο Σουηδός δεν κάνει τσιγκουνιές, καθώς το εγγεγραμμένο υλικό αποθηκεύεται αυστηρώς σε ασυμπίεστη μορφή (WAV). Από εκεί και πέρα, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τη δυνατότητα upsampling που προσφέρει, για να βελτιώσουμε το αποτέλεσμα.
Κατά τα λοιπά, ο Embla μπορεί να οδηγήσει απευθείας τον τελικό μας, καθώς είναι εξοπλισμένος με αναλογικό ρυθμιστικό στάθμης, ενώ ταυτοχρόνως μπορεί να συνδεθεί με τον υπολογιστή μας μέσω USB, ώστε να αποτελέσει ένα high end υποσύστημα ήχου.
Στο τμήμα της ψηφιοαναλογικής μετατροπής βρήκαμε το τσιπ DSD1792 της T.I., το ρολόι του οποίου χρονίζει όλα τα ψηφιακά στάδια της συσκευής, ενώ το αναλογικό στάδιο στηρίζεται σε τελεστικούς OPA604.
Ιδιαίτερα προσεγμένο είναι το τροφοδοτικό, που συνεργάζεται με πυκνωτές εξομάλυνσης της Dudilier, καθώς και το... απόρθητο σασί του Embla. Αυτό αποτελείται από παχιά κομμάτια αλουμινίου με αυστηρό βιομηχανικό look. Από το ίδιο υλικό είναι κατασκευασμένο και το βαρύ, πολυτελές τηλεχειριστήριο.
ΥΠΕΡΑΠΛΟΥΣΤΕΥΜΕΝΟ
Είναι σαφές πως τα πάντα επάνω στον Embla μαρτυρούν πως έχουμε να κάνουμε με μια σοβαρή και μελετημένη πρόταση music server. Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να τον... πριζώσουμε για να δούμε τις υποσχέσεις του Σουηδού να πραγματοποιούνται.
Κατ’ αρχάς, πρέπει να πούμε πως ο χειρισμός του μηχανήματος γίνεται αποκλειστικά και μόνο από τη μεγάλη οθόνη LCD που βρίσκεται στην πρόσοψη, η οποία ελέγχεται και διά της αφής. Ναι μεν είναι μεγάλη και ευδιάκριτη, αλλά, όπως και να το κάνουμε, από 3 ή 4 μέτρα απόσταση χρειάζεσαι... κιάλια για να διακρίνει κανείς τα γραφόμενα.
Εντάξει, δε λέμε, καλή η high end νοοτροπία, αλλά πόσο πολύ θα χαλούσε η συνταγή, αν υπήρχε έστω και μία απλή έξοδος εικόνας για να βλέπουμε το κατά τα άλλα όμορφο περιβάλλον του Embla στην τηλεόρασή μας;
Αλλά, ξέρουμε, δεν είναι καλό, λόγω θορύβου, να παντρεύεις audio κυκλώματα με τα «υψίσυχνα» του video.
Επί της ουσίας, ο χειρισμός του Embla είναι κατά βάση απλούστατος, με τα ελάχιστα σκοτεινά σημεία να εξηγούνται στο επίσης απλούστατο εγχειρίδιο χρήσης. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μη χαρακτηρίσουμε ως ελαφρώς ανώριμο το γενικότερο λειτουργικό στήσιμο της συσκευής.
Έχει πολλάκις παρατηρηθεί πως, όταν οι «χαϊεντάδες» αποφασίζουν να εκμοντερνιστούν, τα αποτελέσματα είναι κάπως... μουδιασμένα εδώ κι εκεί. Για παράδειγμα, ένας consumer κατασκευαστής θα μας επέτρεπε να επιλέξουμε με τη μία όσα και όποια μουσικά κομμάτια θέλουμε να μεταφέρουμε από την εσωτερική μνήμη σε ένα αποθηκευτικό μέσο USB, και όχι ένα ένα ξεχωριστά.
Θα είχε βάλει μια μπάρα προόδου, για να παρακολουθούμε το χρόνο που απομένει για τη μεταφορά. Σίγουρα θα μας έδινε πλήρεις πληροφορίες για τη δικτυακή σύνδεση, και όχι μόνο τη MAC Address του Embla, ενώ θα είχε ενσωματώσει κάποιο έξυπνο σύστημα διαχείρισης του υλικού μας.
Άλλο να έχεις να διαχειριστείς 100 τραγούδια, και άλλο 10.000! Σίγουρα θα είχε φτιάξει ένα web interface για το χειρισμό του μηχανήματος από έναν browser. Επίσης, μας ενόχλησε το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της αντιγραφής ενός δίσκου ή της μεταφοράς μουσικής διακόπτεται η αναπαραγωγή της μουσικής.
Όσοι, λοιπόν, είστε διατεθειμένοι να ζήσετε με αυτές τις ιδιοτροπίες του Embla κατά τα άλλα εκτιμούμε πως θα συμφωνήσετε μαζί μας πως πραγματοποιεί όσα υπόσχεται. Σε ό,τι αφορά τη βασική δουλειά του, που είναι η αναπαραγωγή μουσικής, δε θα σας ταλαιπωρήσει καθόλου με ασυμβατότητες και άλλου είδους προβλήματα, που είναι και το βασικότερο. «Κλείδωσε» με όλα τα συμβατά μουσικά αρχεία που του δώσαμε, τόσο από USB όσο και από το δικτυωμένο σκληρό δίσκο μας.
Όσο για την αντιγραφή των CD μας, η διαδικασία δε διαρκεί πάνω από 3 ή 4 λεπτά και η διόρθωση σφαλμάτων εκτελείται απρόσκοπτα. Μην εκπλαγείτε όταν δείτε σφάλματα της τάξης των 30.000 ή 40.000 από CD που θεωρούσατε «αναφοράς».
Ο Embla θα τα διορθώσει και, επιπλέον, θα σας δώσει μια καλή εικόνα για το τι είχατε στη δισκοθήκη σας όλα αυτά τα χρόνια. Θυμίζω πως αυτά τα σφάλματα προκαλούν την ενεργοποίηση των κυκλωμάτων διόρθωσης των συμβατικών CD player, που, όπως έχει αποδειχθεί, επηρεάζουν τις ηχητικές επιδόσεις τους.
ΑΚΡΟΑΣΕΙΣ
Ο Embla αντικατέστησε τόσο το player αναφοράς του περιοδικού μας όσο και τον προενισχυτή μας, καθώς, λόγω του ενσωματωμένου ρυθμιστικού στάθμης, κατέστη δυνατή η απευθείας σύνδεσή του με τον τελικό μας YBA Passion 1000, ενώ από εκεί το σήμα οδηγήθηκε στα μεγάλα ηχεία μας ATC SCM70SL.
Οι ακροάσεις έγιναν αποκλειστικά και μόνο με υλικό που αντιγράψαμε στη μνήμη του μηχανήματος και η σύγκρισή του με το αυθεντικό CD παιγμένο μέσα από τη γνωστή αλυσίδα του δικού μας συστήματος αναφοράς. Πριν αναφερθούμε στα αποτελέσματα της σύγκρισης, όμως, σκόπιμο είναι να αναλυθεί η ιδιαίτερη ηχητική ταυτότητα του σουηδικού μηχανήματος.
Είναι γεγονός πως ο Embla έχει τον ήχο του, που τον σερβίρει στον ακροατή από τα πρώτα δευτερόλεπτα των ακροάσεων κατά τρόπο σαφή και αδιαπραγμάτευτο. Το αποτύπωμά του είναι σαφέστατα «ψηφιακό», γι’ αυτό καλά θα κάνουν να είναι προετοιμασμένοι όσοι προτιμούν τα περισσότερο στρογγυλεμένα και αισθαντικά αποτελέσματα. Έχετε αρχίσει να κάνετε δεύτερες σκέψεις και να απομακρύνεστε από το ενδεχόμενο απόκτησης του Embla, λόγω αυτού του χαρακτηριστικού;
Μάλλον θα πρέπει να επανέλθετε, διότι η συσκευή ακούγεται τόσο καλά όσο... ονειρεύονται πολλά και διάφορα ψηφιακά player αυτής της κατηγορίας. Ο ήχος του παραπέμπει σε υλοποιήσεις της Weiss, της Nagra, της Esoteric και της Grace, επιδεικνύοντας τις αρετές μιας καλά σχεδιασμένης ψηφιακής πηγής, που δεν κοστίζει και μία περιουσία.
Έτσι, μας συνεπήρε η καθαρότητα του ήχου του και η απολύτως άψογη άρθρωσή του, που μας υποχρέωνε να παρακολουθούμε τις μουσικές φράσεις τόσο ζωντανά και ανάγλυφα, λες και παίζονταν μπροστά μας, ζωντανά. Σπουδαία ήταν και η εικόνα που έστησε στο χώρο μας, κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ως το ισχυρότερο όπλο του.
Η... νεκρική σιγή του παρασκηνίου μας ταξίδεψε μερικά χρόνια πίσω, στα τεστ των ψηφιακών ενισχυτών της Tact, ενώ η τρισδιάστατη παρουσίαση ακόμα και των ανεπαίσθητων, αλλά σημαντικών πληροφοριών της ηχογράφησης διέγραψε από το μυαλό κάθε αμφιβολία περί του αν αυτό που ακούμε αξίζει τα 8.000 ευρώ που ζητά.
Στο πεδίο των συχνοτήτων επέδειξε αναλόγως συνεπή συμπεριφορά. Το βαθύ χαμηλό του κόντρα μπάσου και των κόνγκας στο «A Taste of Honey» της Patricia Barber αποδόθηκε βελούδινα, με έκταση και ατάκα, και η φωνή της γέμισε το χώρο με την «τραγανή» υφή της, το πλούσιο σώμα αλλά και τα ελαφρώς ατίθασα συριστικά της.
Εκεί εντοπίζεται το μοναδικό τονικό ολίσθημα του Embla, το οποίο διορθώνεται μερικώς με την επιλογή διαφορετικού ψηφιακού φίλτρου από το μενού της συσκευής. Σε γενικές γραμμές, το φίλτρο «C», που, σύμφωνα με τον κατασκευαστή, προσφέρει το πιο «αναλογικό» αποτέλεσμα, πράγματι κάνει την καλύτερη δουλειά.
Όσο για τη σύγκριση μεταξύ του αντιγραμμένου υλικού και του original δίσκου, οι διαφορές που ακούστηκαν κατά βάση είχαν να κάνουν με τη διαφορετικότητα των δύο player, του Embla και του SCD-XA9000ES της Sony. Ως εκ τούτου, δεν τίθεται θέμα βελτίωσης της αντιγραμμένης μουσικής, καθώς αυτή «εγκλωβίζεται» στη μνήμη ενός player με πολύ συγκεκριμένο ηχητικό χαρακτήρα. Συνεπώς, προτιμούμε το δικό μας player αναφοράς στα σημεία, και ειδικά λόγω της πιο στρογγυλεμένης και συμπαγούς υψηλής περιοχής.
Συνολικά, λοιπόν, με θετικό πρόσημο κλείνει η δοκιμή του Embla, κάτι που κερδήθηκε επάξια, κυρίως λόγω του ήχου του και λιγότερο λόγω της λειτουργικής συμπεριφοράς του. Σε γενικές γραμμές, αποτελεί μια εύχρηστη λύση music server, με σαφείς προσπάθειες απλούστευσης, που, αν και δεν καθίσταται αποστομωτική, σίγουρα είναι υπολογίσιμη.
Αντιπρόσωπος: Aphrodite's Vision
Επαφή:210.6813.773
Τιμή: 8.200 € (64 GB)
128GB:+350 €
256GB:+750 €
512GB:+1.700 €
1ΤΒ:+3.400 €
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Παίζει (δίσκους): CD, CD-R/RW, DVD-R/RW
Παίζει (αρχεία): WAV, FLAC, HRx, OGG, MP3 (όλα έως 192 kHz/32 bit)
Αποθηκευτικό μέσο: 64GB μνήμη flash (υποστηρίζει έως 2ΤΒ)
Ψηφιακές είσοδοι:1xAES/EBU, 1xSPDIF, 1xTosLink, 2xUSB
Ψηφιακές έξοδοι: 1xAES/EBU, 1xSPDIF, 1xTosLink
Αναλογικές έξοδοι: 1xBalanced-out (XLR), 2xLine-οut (RCA)
Διαστάσεις (ΠxΥxΒ): 44x12,5x44,5 εκ.
Βάρος: 12 κιλά
ΥΠΕΡ
- Πολύ προσεγμένη κατασκευή, όπως και σχεδίαση
- Η διόρθωση των σφαλμάτων κατά την αντιγραφή των δίσκων
- Γενικώς εύχρηστο
- Απευθείας σύνδεση με τον τελικό
- Ο ήχος του απείλησε το δικό μας player αναφοράς
ΚΑΤΑ
- Δε δικτυώνεται ασύρματα
- Μικρά τα πλήκτρα του χειριστηρίου
- Διαχειριστικά, αναμένουμε βελτίωση με κάποιο fireware
ΣΧΟΛΙΟ
Έχει καταβληθεί σημαντική προσπάθεια ώστε ο Embla να είναι ένα εύχρηστο και γενικώς ευθύβολο δικτυακό player, που όμως, πέρα και πάνω απ’ όλα, μας κερδίζει με τον ήχο του. Είναι διαυγέστατο, αναλυτικότατο και με τρομακτικές δυνατότητες απεικόνισης. Εν ολίγοις, ψηφιακός ήχος στα καλύτερά του...
TIP01
Κάθε φορά που εισάγεται ένας δίσκος, ο Embla ανατρέχει στην ενσωματωμένη βάση δεδομένων για να αποσπάσει τις απαιτούμενες πληροφορίες (τίτλος του δίσκου, τίτλοι των κομματιών κτλ.). Αν η συσκευή είναι συνδεδεμένη στο δίκτυο, παράλληλα ανατρέχει σε on line βάση δεδομένων, για να εμφανίσει και το εξώφυλλο του εκάστοτε δίσκου.
