Η έκρηξη του computer audio είχε ως αποτέλεσμα να πλημμυρίσει η αγορά με μετατροπείς USB σε S/PDIF, μια μονάδα απαραίτητη, αφού σχεδόν κανένας υπολογιστής δεν έχει ενσωματωμένη καλή κάρτα ήχου ούτε ομοαξονική ψηφιακή έξοδο (στην καλύτερη περίπτωση θα βρείτε οπτική ενσωματωμένη στο βύσμα των ακουστικών).
Οι τιμές των συγκεκριμένων εξαρτημάτων έχουν μεγάλη διακύμανση, ανάλογα με την τεχνολογία τους. Για παράδειγμα, ο δίαυλος USB απαιτεί έναν κρύσταλλο 12MHz για το χρονισμό του. Από αυτόν, με ένα απλό κύκλωμα μπορούμε να πάρουμε και το ρολόι για τη μετάδοση των δεδομένων ήχου.
Από την άλλη, μπορεί ο κατασκευαστής να προβλέψει χωριστό ρολόι για το audio κομμάτι, συστήματα anti-jitter κτλ., ανεβάζοντας φυσικά και το τίμημα της συσκευής.
Θεωρήσαμε ότι η εισαγωγή αυτή είναι απαραίτητη για να δείξουμε πού έχει ξοδέψει το budget του ο Bent Holter και πού έχει κάνει οικονομία. Ο λόγος είναι ότι το τσιπάκι Tenor TE7022L που χρησιμοποιεί το Hegel HD2 στο USB interface είναι ευρύτατα διαδεδομένο.
Μπορείς να το βρεις μέσα σε δεκάδες μετατροπείς USB σε S/PDIF, γιατί όχι μόνο είναι ιδιαίτερα οικονομικό (αν και απαιτεί προγραμματισμό), αλλά έχει και καλές δυνατότητες: υποστηρίζει ανάλυση 16 ή 24 bit, συγχρονίζεται στα 32, 44, 48 και 96kHz (όχι όμως στα 88), έχει έξοδο I2S, ακόμα και ηχογράφηση από τη USB διαθέτει (η οποία φυσικά δεν ενδιαφέρει εδώ).
Τιμές για μετατροπείς βρίσκεις από κάτω από 100 έως και 400 ευρώ, όλα με το Tenor, αλλά με διαφορές στην τροφοδοσία, στο anti-jitter, στο κουτί και, φυσικά, στο όνομα. Πάντως, με 350 ευρώ, που τιμολογείται ένα USB to S/PDIF converter γνωστής hi-end εταιρείας στηριγμένο στο Tenor TE7022L, η Hegel προσφέρει και το DAC.
Και, αφού το Tenor έβγαλε τα δεδομένα από το USB, η Hegel βάζει το βαρύ πυροβολικό: ένα διπλό σύστημα anti-jitter δανεισμένο από τους ακριβότερους μετατροπείς της. Στηρίζεται στον transceiver AK4418A και στο sample rate converter AK4127VF της Asahi Kasei, με χωριστό ρολόι χρονισμού χτισμένο γύρω από το ολοκληρωμένο Fairchild CGS3321M, που ελέγχει τόσο τον buffer όσο και το DAC. Το κύκλωμα είναι σίγουρα υπερβολικό από πλευράς προδιαγραφών (π.χ. το AK4418A είναι 8κάναλο με interface AES/EBU), αλλά δουλεύει.
Το DAC υλοποιείται με ένα κλασικό (24/192 ΔΣ) Burr-Brown PCM1754, το οποίο ακολουθείται από ένα παθητικό φίλτρο RC. Δεν υπάρχει κανένας τελεστικός στην έξοδο, με αποτέλεσμα η τάση εξόδου του HD2 να είναι 1,2V και η αντίσταση εξόδου 2kΩ. Η απλοποίηση του αναλογικού σταδίου είναι το σημείο όπου έχει γίνει οικονομία: όχι μόνο γλιτώνει υλικά, αλλά δε χρειάζεται και έξτρα τροφοδοτικό, αφού η τροφοδοσία του USB αρκεί για τα υπόλοιπα κυκλώματα.
Το κουτί δεν είναι μεγαλύτερο από δύο πακέτα τσιγάρα, και, αν του βάλετε κανένα σκληρό και χοντρό καλώδιο, μπορεί να το τραβήξει κάτω από το τραπέζι. Έχει, όμως, το προσεγμένο μαύρο φινίρισμα των Hegel και διατηρεί την παράδοση με τα τρία ποδαράκια. Το εσωτερικό είναι εξίσου προσεγμένο, και το μόνο σημείο όπου θα μπορούσε κάποιος να ζητήσει κάτι καλύτερο σε υλικά είναι στους τυπικούς πυκνωτές πολυπροπυλενίου στην έξοδο.
Η Hegel ήθελε να δημιουργήσει ένα plug-and-play μηχάνημα, κάτι που θα συνδέσετε στον υπολογιστή και θα ακούσετε ήχο, χωρίς να χρειαστείτε driver ή ρυθμίσεις. Εξού και η χρήση adaptive, και όχι asynchronous USB. Και, επειδή τα Windows δεν υποστηρίζουν εγγενώς 192kHz, δεν τα υποστηρίζει ούτε το HD2. Τα 88kHz όμως; Ο Bent Holter λέει ότι, αν είναι να μετατρέψεις το σήμα, ας το κάνεις και στον υπολογιστή, δεν είναι απαραίτητο να το κάνεις στο DAC. Πάντως, το Foobar 2000 παίζει τα 24/88, 24/176 και 24/192 αρχεία που δοκιμάσαμε στο HD2 χωρίς δισταγμό, απλά τα κατεβάζει σε 24/48.
Φυσικά, η αξία του computer audio δεν είναι όταν παίζει ριπαρισμένα CD (που το Hegel HD2 τα παίζει πολύ καλά, ευχαριστώ). Είναι όταν το τροφοδοτήσουμε με αρχεία υψηλής ανάλυσης. Δοκιμάσαμε studio master της Reference Recordings, της 2L, της Linn. Με τέτοιο υλικό, το μικρό Hegel προσφέρει μια συμπαγή αναπαραγωγή, όπου τα άκρα του φάσματος είναι η απρόσκοπτη συνέχεια της μεσαίας περιοχής. Το χαμηλό έχει το σωστό συνδυασμό βάρους και ταχύτητας, τα πρίμα παρουσίας και φινέτσας.
Τα μικροδυναμικά είναι σωστά διαμορφωμένα, ενώ τα μακροδυναμικά μπορεί να μην ξαφνιάζουν, αλλά είναι εντυπωσιακά. Εδώ (π.χ. στο πέρασμα από το Ulricht στο φινάλε της 2ης Συμφωνίας του Μάλερ) φαίνεται ο πρώτος συμβιβασμός του HD2, που ακούγεται σαν να υστερεί η τροφοδοσία του. Ένας δεύτερος συμβιβασμός ακούγεται στην εικόνα του, όπου ο εστιασμός και το βάθος είναι μεν εξαίρετα, αλλά το πλάτος μάλλον τυπικό.
Το Hegel HD2 επιχειρεί να φέρει τον άπειρο ή μέσο χρήστη των υπολογιστών στην υψηλή ηχητική πιστότητα: απλώς το συνδέει στο κομπιούτερ και στο στερεοφωνικό (ή στα ενεργά ηχεία) και ακούει. Ο άπειρος χρήστης μπορεί να περάσει στα άυλα φορμά με το σωστό συνδυασμό τιμής και απόδοσης. Και αν κάποια στιγμή θελήσει να προχωρήσει παραπάνω, συνδέει ένα μεγαλύτερο DAC στην ψηφιακή έξοδό του.
ΥΠΕΡ
Πανεύκολο στη χρήση
Εξαιρετικός ήχος για την κατηγορία τιμής
ΚΑΤΑ
Μίνιμαλ δυνατότητες σύνδεσης
Όχι υποστήριξη για 24/88
ΣΧΟΛΙΟ
Με το Hegel HD2 μπαίνετε στο computer audio χωρίς να χρειάζεστε ECDL. Ένα καλώδιο USB, ένα ενδοσύνδεσης, και τελειώσατε! Και με ήχο που είναι απόλυτα ανταγωνιστικός στην κατηγορία τιμής του.
Hegel HD2
USB DAC
Είσοδοι: 1xUSB
Συχνότητες δειγματοληψίας: 32, 44, 48, 96kHz
Έξοδοι: 1xZεύγος RCA, 1xOμοαξονική ψηφιακή S/P DIF
Τάση εξόδου: 1,2V
Διαστάσεις (ΠxYxB): 10x5x12 εκ.
Βάρος: 0,4 κιλά
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ: Stepcom
ΕΠΑΦΗ: 210.9605.365
ΤΙΜΗ: 350 ευρώ
