Στις 23 Οκτωβρίου του 1968 ο Bill Evans με το καινούργιο τρίο του (Eddie Gomez στο μπάσο και Marty Morell στα ντραμς) εμφανίστηκαν στο εστιατόριο Art D’Lugoff’s, στον επάνω όροφο από το περίφημο Village Gate, με ένα πρόγραμμα από jazz standards. Ο George Klabin ηχογράφησε τη βραδιά με σκοπό να την παίξει στην εκπομπή του στο ραδιόφωνο.

Έφτασε στο μαγαζί με ένα 2κάναλο μπομπινόφωνο Crown, έναν 4κάναλο λαμπάτο μίκτη Ampex και τέσσερα διαφορετικά μικρόφωνα (Neumann, Beyer, Sennheiser, Electrovoice). Το Neumann μπήκε στη μέση της σκηνής, κοντά στο πιάνο, το Electrovoice τυλίχθηκε σε πλαστικό και κολλήθηκε απευθείας πάνω στο μπάσο, και τα άλλα δύο έγραψαν τα ντραμς. Η κοντινή ηχοληψία έκρυψε και τους πολλούς ήχους από το εστιατόριο, και την κακή ακουστική του.

Το αποτέλεσμα είναι απρόσμενα καλό: παρά τα περιορισμένα μεταβατικά και τη μειωμένη αίσθηση του χώρου, συχνά νομίζεις ότι είσαι εκεί. Φυσικά, η παραγωγή δεν είναι και επιπέδου Pawnshop, αλλά είναι απαραίτητο συμπλήρωμα στη δισκοθήκη για τους fan του μεγάλου πιανίστα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί η συγκεκριμένη ηχογράφηση! Περιλαμβάνει ολόκληρη τη βραδιά (και τα δύο set, μαζί με τις επαναλήψεις τριών κομματιών).

Ακούσαμε την άυλη μορφή 24/44 (διάθεση: HDTracks). Για αυτούς που προτιμούν να πιάνουν τους δίσκους στα χέρια τους, υπάρχει σε διπλό CD, αλλά και κομμένος από τον Bernie Grundman σε τριπλό βινύλιο 180 gr 45 στροφών (Resonance HLP-9012-3) σε αριθμημένη κασετίνα (3.000 αντίτυπα). Η αναφορά του Fran Gala ως «sound restorator» υποδηλώνει ότι η κοπή του βινυλίου έγινε από το ψηφιακό master.