Είναι γεγονός πως τα ευρωπαϊκά ηχεία, και δη τα ιταλικά, έχουν εξαιρετική φήμη στους κύκλους των απανταχού audiophile. Αν ρωτήσετε τον κάτοχο ενός ιταλικού ηχείου σχετικά με τους λόγους που τον οδήγησαν στην επιλογή του, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα σας απαντήσει με την εξής φράση: «Έχουν το... πακέτο». Ποιο είναι αυτό το πακέτο;

Σημειώστε: άψογη αισθητική, ποιοτική κατασκευή και ισορροπημένο ήχο.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα ηχείο που -ας μην ξεχνάμε- είναι ένα από τα πλέον καθοριστικά συστατικά του συστήματός μας; Πράγματι, η γειτονική μας χώρα φαντάζει ως ο ιδανικός προορισμός του μεγάλου ταξιδιού που ονομάζεται «επιλογή ηχείου», μόνο όμως για όσους είναι διατεθειμένοι να διαθέσουν ένα... στρογγυλό ποσόν για να φθάσουν μέχρι εκεί.

Το ιταλικό «πακέτο» συνήθως δεν είναι φθηνό, γι’ αυτό άλλωστε αποτελεί μια -κατά κάποιον τρόπο- φαντασίωση για τη μεγάλη μερίδα του μουσικόφιλου κοινού. Ποιος δεν ονειρεύεται να εγκαταστήσει στο σαλόνι του ένα Sonus Faber, ένα Zingali ή ένα μεγάλο Chario;

Ωστόσο, η παραπάνω λίστα με τους κατασκευαστές-όνειρο θα ολοκληρωθεί μόνο αν σε αυτή συμπεριλάβουμε την Opera. Το ότι ο εν λόγω κατασκευαστής είναι από τους σοβαρότερους της πιάτσας είναι λίγο έως πολύ γνωστό.

Όμως, χάρη στο τελευταίο δείγμα γραφής του, δικαιωματικά εκτοξεύεται στις κορυφαίες θέσεις της υψηλής κατηγορίας, μπαίνοντας έτσι στο στόχαστρο όσων δε γνωρίζουν τι εστί συμβιβασμός και, φυσικά, δεν τσιγκουνεύονται.

Ο λόγος για την εντυπωσιακή νέα σειρά Callas, από την οποία δοκιμάζουμε το μοντέλο-ναυαρχίδα, Grand Callas. Όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς εντός ολίγου, ο κατασκευαστής κινείται, πλέον, σε υπερβατικά επίπεδα σχεδίασης, επιχειρώντας να αφήσει το στίγμα του στο χώρο με ένα προϊόν υποδειγματικής κατασκευής που θα μείνει στην ιστορία ως... το ηχείο με τα πέντε τουίτερ. Σας εξάψαμε την περιέργεια; Ωραία...

TRIPLET: Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ
Θα ήταν τουλάχιστον περίεργο, αν ξεκινούσα την περιγραφή του Grand Callas λέγοντας πόσο ωραίο, ευάερο και ευήλιο είναι το ηχείο της δοκιμής μας, προσπερνώντας έτσι, και μάλιστα κατά τρόπο επιδεικτικό, το κορυφαίο και πιο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του: τα πέντε τουίτερ.

Μη νομίζετε πως δεν ακούω τους λάτρεις του μινιμαλισμού να τρέχουν πανικόβλητοι, στο άκουσμα και μόνο του αριθμού των τουίτερ που «φοράει» το Grand Callas. Συνιστώ ψυχραιμία! Η ύπαρξη τόσων μονάδων για την κάλυψη της υψηλής περιοχής σίγουρα δεν αποτελεί μόνο ένα δυνατό διαφημιστικό όπλο, αλλά και μια προσέγγιση που στηρίζεται σε τεχνικές βάσεις και, οπωσδήποτε, έχει το ενδιαφέρον της.

Έτσι, λοιπόν, ο κατασκευαστής έχει τοποθετήσει μία συστοιχία από τρία τουίτερ (Triplet) στην πίσω όψη του ηχείου, ενώ τα άλλα δύο (Doublet) βρίσκονται στην πρόσοψη, πάνω και κάτω από το μιντρέιντζ. Το ζουμί της υπόθεσης βρίσκεται στη διάταξη Triplet, της οποίας τα δύο τουίτερ είναι συνδεδεμένα παράλληλα, το τρίτο σε σειρά, ενώ οι δύο αυτές ομάδες των «2+1» μεγαφώνων βρίσκονται σε ανάστροφη φάση.

Η κεντρική ιδέα είναι η εξής: Μόλις η διάταξη τροφοδοτηθεί με σήμα, θα δημιουργηθούν δύο ανεξάρτητοι λοβοί διασποράς, οι οποίοι θα ξεκινούν από μια «νεκρή περιοχή». Από το σημείο, δηλαδή, που απέχει εξίσου από τις δύο ομάδες μεγαφώνων, όπου, λόγω αντίθετης φάσης, παρουσιάζεται πλήρης ακύρωση της αναπαραγόμενης πληροφορίας.

Η «νεκρή περιοχή» έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο διευρυμένη (εξού και η χρήση τριών μεγαφώνων) και ευθυγραμμισμένη με τον κεντρικό λοβό διασποράς των δύο μπροστινών τουίτερ που ακτινοβολούν ευθέως προς το σημείο ακρόασης. Αν μπορούσε κάποιος να... μας κρεμάσει από το ταβάνι ώστε να βλέπουμε το ηχείο από πάνω και αν ζωγραφίζαμε τους λοβούς διασποράς των πέντε τουίτερ κατά την αναπαραγωγή κάποιων συγκεκριμένων συχνοτήτων, θα καταλήγαμε σε ένα σχήμα που μοιάζει με προπέλα.

Τα δύο πίσω πτερύγια είναι οι λοβοί του Triplet, ενώ το εμπρός είναι ο λοβός που δημιουργούν τα δύο εμπρός τουίτερ του Doublet. Ο τελευταίος είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με το κενό (νεκρή περιοχή) που δημιουργείται μεταξύ των δύο πρώτων. Στόχος της όλης προσέγγισης είναι η τροφοδότηση του περιβάλλοντα χώρου με υψίσυχνη ηχητική πληροφορία, χωρίς να επηρεάζεται η ευθέως αναπαραγόμενη πληροφορία από τα μπροστινά τουίτερ.

Ωστόσο, δικαίως θα αναρωτιέστε σχετικά με το τι ήταν εκείνο που ώθησε τον κατασκευαστή να μπει σε τόσο κόπο. Την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος, λέγοντας πως με αυτήν την τεχνική φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα ηχητικό αποτέλεσμα που να εξομοιώνει τις πραγματικές συνθήκες ακρόασης σε ένα συναυλιακό χώρο ή -όπως λέει χαρακτηριστικά- σε ένα αρχαίο ελληνικό θέατρο.

Με εξαίρεση τους καθήμενους στις πρώτες σειρές, όλοι οι υπόλοιποι θεατές ακούν περισσότερο το χώρο και λιγότερο την ευθέως αναπαραγόμενη πληροφορία από τα επί σκηνής μουσικά όργανα.

Έτσι, δημιουργείται μια μεγαλειώδης αίσθηση όγκου (από πλευράς διαστάσεων), ενώ, στην προκειμένη περίπτωση, ενισχύεται η αίσθηση της καθαρότητας και της λεπτομέρειας, μιας και η εν λόγω τεχνική επιδρά στην ευρύτερη υψηλή περιοχή.

Με δυο λόγια, ο κατασκευαστής ποντάρει στο χώρο μας και στις ανακλάσεις που δημιουργούνται εντός αυτού, για να επιτύχει την αύξηση των διαστάσεων της ηχητικής σκηνής καθώς και της διαύγειας του ακούσματος.

Βέβαια, ας μην ξεχνάμε πως όλα ανεξαιρέτως τα ηχεία που υπόσχονται την αύξηση της τρισδιάστατης αίσθησης με παρόμοιες μεθόδους «παίζουν» με το χώρο μας, γεγονός που αυξάνει ελαφρώς το βαθμό δυσκολίας ως προς την τοποθέτησή τους. Το παρήγορο στην περίπτωση του Grand Callas είναι ότι η μόνη απαίτηση που έχει ώστε να λειτουργήσει το Triplet σωστά είναι η σχετικά αυξημένη ανακλαστικότητα των πίσω τοίχων και τίποτα περισσότερο.

ΕΝΑ ΔΕΜΕΝΟ ΣΥΝΟΛΟ
Δε χωρά αμφιβολία πως ο συνδυασμός Triplet/Doublet αποτελεί το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του Grand Callas. Τη στιγμή, όμως, που θα αποφασίσουμε να απομακρυνθούμε από αυτόν, θα συνειδητοποιήσουμε πως μια ευφάνταστη τεχνική σχεδίασης από μόνη της δε θα μπορούσε ποτέ να δικαιολογήσει το κόστος των 7.000 ευρώ που ζητά το ηχείο της δοκιμής μας.

Στην περίπτωση του Grand Callas, αυτό ισχύει εις το ακέραιο, γι’ αυτό ο κατασκευαστής φρόντισε να δώσει τον καλύτερo εαυτό του σε όλους του υπόλοιπους τομείς, με στόχο την υλοποίηση ενός ηχείου-ναυαρχίδας, με όλη τη σημασία τη λέξεως. Ξεκινώντας από την εξαιρετικά δεμένη καμπίνα κλειστού τύπου, βλέπουμε πως είναι κατασκευασμένη από ένα συνδυασμό MDF και μασίφ ξύλου.

Η μπάφλα έχει πάχος 4 εκ., ενώ το σχήμα τόσο της εξωτερικής όσο και της εσωτερικής πλευράς της είναι τέτοιο, ώστε οι διαθλάσεις να περιορίζονται στο μίνιμουμ και η ροή του αέρα στο εσωτερικό της καμπίνας να είναι απρόσκοπτη και, κυρίως, αθόρυβη.

Παρόμοιου πάχους είναι και τα υπόλοιπα τοιχώματα, ενώ η κόλλα που έχει χρησιμοποιηθεί για την ένωση των επιμέρους ξύλινων τεμαχίων έχει αυξημένη πυκνότητα και ανθεκτικότητα γυαλιού. Το φινίρισμα είναι αρίστης ποιότητας, ενώ η μπάφλα είναι επενδεδυμένη με δέρμα, γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης περί της καταγωγής του ηχείου.

Από πλευράς σύστασης, το Grand Callas είναι 3δρομο και όλα τα μεγάφωνα που χρησιμοποιεί προέρχονται από τις ακριβές σειρές της Seas. Για τη χαμηλή περιοχή χρησιμοποιεί τρία γούφερ διαμέτρου 5 ιντσών με κώνους αλουμινίου/μαγνησίου και αληθινά χάλκινα phase plugs που, ως σύνολο, λειτουργούν όπως ένα μεγάλο 10ιντσο γούφερ.

Οι κώνοι τους είναι σε θέση να διαγράψουν μεγάλη γραμμική διαδρομή (14 χλστ.), ενώ το former του πηνίου φωνής είναι 38 χλστ.

Προφανώς είναι σχεδιασμένα για... μεγάλες επιδόσεις, ενώ η ευελιξία τους τα καθιστά ικανά να αναλάβουν περισσότερο «επικίνδυνους» ρόλους, όπως φέρ’ ειπείν την αναπαραγωγή της μεσαίας περιοχής. Όπως βλέπετε, ο κατασκευαστής δε δίστασε να χρησιμοποιήσει ένα πανομοιότυπο μεγάφωνο για αυτόν το σκοπό.

Όσο για τα τουίτερ, κάνουν χρήση υφασμάτινων θόλων που έχουν περαστεί αρκετές φορές με ένα ειδικό βερνίκι, στο πλαίσιο της διαδικασίας που η Seas ονομάζει «Sonotex». Φορτίζονται από ενσωματωμένους υποθαλάμους, κάνουν χρήση μαγνητικού υγρού χαμηλής πυκνότητας, ενώ κινούνται με τη βοήθεια μαγνητών νεοδυμίου.

Συνολικά, το ηχείο είναι σε θέση να καλύψει την περιοχή μεταξύ των 32Hz και των 25kHz, η ευαισθησία του δίδεται στα 89 dB και η ονομαστική του αντίσταση στα 4Ω.

O ΙΤΑΛΟΣ ΕΥΓΕΝΗΣ
Αρχικά το Grand Callas απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί εύκολο φορτίο. Το πλήθος των μεγαφώνων, το «βαρύ» κροσόβερ, η κλειστή καμπίνα και οι χαμηλές τιμές εμπέδησης δημιουργούν ένα κοκτέιλ εκρηκτικό, που δύσκολα θα χωνέψει ένας ενισχυτής με μετριοπαθή χαρακτηριστικά λειτουργίας.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως για τη διενέργεια των ακροάσεων έπρεπε πάση θυσία να «ξυπνήσω» το βαρύ πυροβολικό του συστήματος αναφοράς του περιοδικού μας, τον τελικό YBA Passion 1000. Ωστόσο, ταυτόχρονα, στο στούντιό μας βρισκόταν ένα άλλο κορυφαίο ζευγάρι συσκευών αναφοράς, το σετ προ/τελικού C03/A03 της Esoteric.

O τελικός Α03 υπόσχεται ισχύ 50 Wrms σε καθαρή Τάξη Α, μια τιμή που, αν και εν πρώτοις μοιάζει αρκετά συγκαταβατική για το Grand Callas, γνωρίζοντας τις δυνατότητες των ενισχυτών της Esoteric από πλευράς drive, είχα την πεποίθηση πως με το υπό δοκιμήν ηχείο θα κατέληγα σε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Ο προενισχυτής C03 χρησιμοποιήθηκε για την οδήγηση τόσο του ομόσταυλου ιαπωνικού τελικού όσο και του γαλλικού.

Οι ακροάσεις ξεκίνησαν με τον αέρα της ισχύος του YBA να φουσκώνει τα πανιά του ιστιοφόρου που λέγεται «Grand Callas», αναγκάζοντάς το να πιάσει ταχύτητα αρκετών ναυτικών μιλίων. Δε χρειάστηκε να περάσει πολλή ώρα για να σιγουρευτώ πως είχα να κάνω με ένα καθαρόαιμο ιταλικό ηχείο, με δυναμικό ταμπεραμέντο και ευγενικό ήχο, που από κάθε πόρο της ξύλινης καμπίνας του ξεχείλιζε η ευωδία του αγνού μουσικού αποστάγματος.

Άμεσα κατέστη σαφές πως το Grand Callas είναι ένα σοβαρό μουσικό εργαλείο, με χαρακτηριστικά που συνάδουν απόλυτα τόσο με την κατηγορία όπου κινείται, όσο και με τις απαιτήσεις του κοινού στο οποίο απευθύνεται, όντας, ως εκ τούτου, 100% τίμιο. Ένα από τα σπουδαιότερα και συνάμα από τα πλέον εντυπωσιακά στοιχεία είναι ο υπερθετικός τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται σε κάποιους νευραλγικούς τομείς.

Η δυναμική περιοχή και οι διαστάσεις της ηχητικής σκηνής ανήκουν μεταξύ αυτών που προσφέρονται σε εξαιρετικά γενναίες δόσεις.

Το ηχείο ακούγεται πελώριο, ιδιαίτερα διευρυμένο και ικανό να διαχειριστεί από πολύπλοκα μουσικά έργα έως και μίνιμαλ ακουστικά σύνολα με χαρακτηριστική άνεση, ενώ κάθε στιγμή σού μεταδίδει την αίσθηση πως δεν έχει την παραμικρή διάθεση να αποκρύψει έστω και ένα χιλιοστό της πληροφορίας που έχουν συλλάβει τα μικρόφωνα της ηχογράφησης.

Η πατέντα του Triplet δουλεύει προς αυτήν την κατεύθυνση, κατά τρόπο -ευτυχώς- διακριτικό και αποτελεσματικό.

Σαφέστατα, το Grand Callas είναι ένα ηχείο με ουσία, ενώ, σημειωτέον, για να καταλήξει σε αυτά τα αποτελέσματα, δεν καταφεύγει σε φτηνά ψυχοακουστικά τεχνάσματα. Οι στόχοι του κατασκευαστή ήταν σαφείς και, καταπώς δείχνουν τα πράγματα, επέλεξε το δύσκολο δρόμο για να τους πραγματοποιήσει. Αυτός είναι ο λόγος που, ενώ το ηχείο ακούγεται τόσο ανοιχτό, αναλυτικό και λεπτομερές, την ίδια στιγμή τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια τη φυσικότητα και την ομοιογένεια.

Είναι, πράγματι, μεγάλο κατόρθωμα να επιτυγχάνεις τέτοιο επίπεδο ομοιογένειας σε ένα ηχείο που, ούτε λίγο ούτε πολύ, ενσωματώνει εννέα μεγάφωνα!

Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να πούμε πως, από πλευράς ηχητικού αποτυπώματος, το Grand Callas είναι σχετικά «μαζεμένο».

Η μεσαία περιοχή δεν είναι από τις αμεσότερες που έχω ακούσει, μιας και τοποθετείται αρκετά πίσω, ευτυχώς όμως όχι με προκλητικό, χονδροειδή τρόπο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το χαρακτηριστικό τονώνει την ευγένεια των χροιών του ηχείου.

Αν έπρεπε να «γκρινιάξω» για κάτι που, κατά βάση, έχει να κάνει με το προσωπικό μου γούστο, αυτό θα ήταν η σχετική τάση υπερβολής που άκουσα στην περιοχή ευθύνης των τριών γούφερ. Το χαμηλό του ηχείου, αν και από κάθε άποψη επαρκές, μου φάνηκε λίγο «βαρύ», ενώ κατά την ακρόαση με τον τελικό των 50 W της Esoteric, προστέθηκε η αναμενόμενη χρονική «κοιλιά».

Ωστόσο, η ιδιαιτερότητα αυτή, υπό συνθήκες επαρκούς οδήγησης, δεν είναι απαγορευτική, ενώ, αναλόγως του χώρου στον οποίο θα παίξει το ηχείο, καθίσταται έως και ελεγχόμενη. Τέλος, είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω πως το Grand Callas δεν είναι από τα ηχεία που επιδέχονται πολλών πειραματισμών σε ό,τι αφορά τη διάταξη των ηλεκτρονικών συσκευών που βρίσκονται πίσω του.

Έχει χαρακτήρα τον οποίο επιβάλλει χωρίς δεύτερη κουβέντα, γι’ αυτό θα αισθανθεί άνετα σε συστήματα όπου βασιλεύει η τονική ουδετερότητα.

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ: Audio Evolution
ΕΠΑΦΗ: 210.9596.288
ΤΙΜΗ: 6.900 € 

ΥΠΕΡ 

- Άρτια κατασκευή
- Ο συνδυασμός Triplet/Doublet δουλεύει πολύ καλά
- Υποδειγματική ομοιογένεια

ΚΑΤΑ
- Λίγο «βαρύ» το χαμηλό του
- Απαιτεί αρκετά Watt για να οδηγηθεί σωστά

ΣΧΟΛΙΟ
Τίμιο. Αυτή είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό για να περιγράψω μονολεκτικά το Grand Callas. Πρόκειται για μια περίπτωση σοβαρού ηχείου, προσεγμένου σε κάθε τομέα, που φωνάζει από μίλια μακριά πως δημιουργήθηκε από ανθρώπους με γνώση, μεράκι και βαθιά αγάπη για το αντικείμενο που μας «βασανίζει» όλα αυτά τα χρόνια. Ένα εξαιρετικό δείγμα ιταλικής γραφής που... σφύζει από φινέτσα και ευγένεια.

ΤΟ ΚΡΟΣΟΒΕΡ
Το Grand Callas δεν είναι ένα απλό ηχείο. Η ύπαρξη συνολικά εννέα μεγαφώνων οδηγεί σε μια ισορροπία τρόμου που, για να επιτευχθεί, απαιτούνται χειρουργικοί χειρισμοί, αρχής γενομένης από τη σχεδίαση του δικτυώματος διαχωρισμού συχνοτήτων.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το κροσόβερ του ιταλικού ηχείου είναι αρκετά περίπλοκο. Ξεκινώντας από τον κλάδο των χαμηλών συχνοτήτων, βλέπουμε πως τα τρία γούφερ είναι συνδεδεμένα παράλληλα μεταξύ τους, ενώ γίνεται χρήση επιμέρους βαθυπερατών φίλτρων 1ης τάξης με κεντρική συχνότητα τα 360Hz.

Για τη μεσαία περιοχή χρησιμοποιούνται δύο ειδών φίλτρα με διαφορετικά χαρακτηριστικά διέλευσης, που έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του απαραίτητου ζωνοδιαβατού φίλτρου. Το τελευταίο απαρτίζεται από ένα υψιπερατό φίλτρο 2ης τάξης για το διαχωρισμό του μιντρέιντζ από τα γούφερ και από ένα 3ης τάξης βαθυπερατό, για το διαχωρισμό του από την περιοχή των τουίτερ στη συχνότητα των 1.500Hz.

Είναι σκόπιμα χαμηλή, για να προσδώσει στο ηχείο διευρυμένα χαρακτηριστικά διασποράς και για να μειώσει την κατευθυντικότητά του στην υψηλομεσαία περιοχή. Η επιλογή τόσο χαμηλής συχνότητας διαχωρισμού ήταν εφικτή μόνο με τη χρήση δύο εμπρόσθιων τουίτερ. Όσο για τον κλάδο των υψηλών, βλέπουμε πως και τα πέντε τουίτερ χρησιμοποιούν το ίδιο υψιπερατό φίλτρο 3ης τάξης, πράγμα που σημαίνει πως αποδίδουν ακριβώς την ίδια περιοχή συχνοτήτων.

Το διάγραμμα μας δείχνει καθαρά τον τρόπο σύνδεσης της συστοιχίας Triplet, ενώ μαρτυρά και την ύπαρξη ενός μικρού δικτυώματος εξομάλυνσης της εμπέδησης. Έναν προβληματισμό δημιουργεί η αντίσταση που βρίσκεται παράλληλα συνδεδεμένη με το δεύτερο εμπρόσθιο τουίτερ.

Προφανώς, βρίσκεται εκεί για να μειώσει ελαφρώς τη στάθμη του εν λόγω μεγαφώνου. Υποθέτουμε πως, λόγω του ότι το συγκεκριμένο τουίτερ ορίζει τον άξονα ακρόασης, απαιτούνταν η εξισορρόπησή του -από πλευράς στάθμης- με εκείνο που βρίσκεται ψηλότερα, εκτός άξονα.